Rood Uitbundig aards en pittig fruitig, ietwat ruig |
Comm. G.B.
Burlotto Freisa 2022 D.O.C. Langhe € 20,70 per fles (volle doos: 6 flessen) drinken / bewaren tot 2028 |
|
Onmiskenbaar het wat ruigere broertje van de Nebbiolo. Prachtig, fris en kruidig fruit, iets tabak, mineralen, mooie balans met wat ruige tannine. Expressiever en wat springeriger dan de Nebbiolo, meer helder fruit, maar duidelijk minder beschaafd. Intrigerende wijn, lekker en uiterst
boeiend.
Voor meer informatie over de producent zie: Barbera. Freisa is een druif die een beetje aan het verdwijnen is in Piemonte. Ze stelt even hoge hoge eisen aan de wijngaard als de Nebbiolo, wordt later geoogst vanwege de ruigere tanninen en is daarom voor de meeste wijn- producenten eerder een last dan een voordeel. Freisa is een voorouder van de Nebbiolo, de Nebbiolo is minder aards, minder wild en ruig, heeft iets ander fruit. Beide druiven geven veel zuur, kracht en diepgang in een wijn. Als je de Freisa van Burlotto naast zijn Nebbiolo zet dan proef je dat de Nebbiolo de wilde haren van z'n voorouder kwijt is geraakt, gecultiveerder is geworden, naar de kapper is geweest, de baard eraf, overall uit, jasje aan, wat minder dialect. Proef de fascinerende elegantie en diepgang van de Nebbiolo, steeds weer een laagje afpellen naar een dieper niveau, weer ander fruit, weer andere mineralen en kruiden, snuffelwijnen zijn het die Burlotto maakt van de Nebbiolo. De Freisa daarentegen is de originaliteit zelve, rijk, krachtig en wat ruig. Onbesuisd frutig, met stapels fruit, rokerigheid, zelfs een vleugje rookspek en teer, vers gesneden runderbiefstuk, kruiden, frisheid, pit, warmte, kracht, intensiteit. Een wijn die om eten vraagt, je ongegeneerd op een veelheid van aardsheid trakteert, wild en rood vlees moeiteloos begeleidt, tegenspel biedt, dan weer charmeert, dan weer bruskeert, spannend is het zeker, boeiend ook. Er wordt wel beweerd dat Burlotto de mooiste Freisa maakt, zonder heel veel ervaring met deze druif en anderen tekort willen doen kan ik het er alleen maar mee eens zijn. Wat een oer energie heeft deze wijn, wat een originaliteit, echt prachtig! Weg met de gladde, gepoetste Syrah, Merlot en Cabernet opgedoft met het luxe, caramellige koffie en mokka eikehout in de Nieuwe Wereldstijl, kan je overal maken, beetje irrigatie hier enzymetje daar, of ie nu uit Australië, Chili, Argentinië, Californië, Zuid-Afrika, Zuid-Frankrijk, Spanje of Italië komt, het maakt niet uit. Het is allemaal lekker soepel, sappig en vol met mild en rul "kouwvlees". Nee zet daar eens zo'n ruige, eerlijke, oer wijn tegen aan, een rechte streep uit de geschiedenis naar onze eigen tijd, wars van gemanipuleer en commercie. Lekker onrendabel en toch gehandhaafd in de wijngaard door de wijnboer die weet wat voorouders waard zijn. Wie de 2014 kent zal van de 2015 eerst even schrikken. Deze wijn is wel heel erg ruig en stug, maar gaandeweg trekt hij bij en verdwijnt de overdaad aan tanninen meer naar de achtergrond. Wat overblijft is een zeldzaam oer en aards-kruidig type wijn waarin allerlei soorten rood en zwart fruit een rol spelen naast het balsamische, kruidige, mysterieuze karakter. Een paar jaar laten liggen zou ik denken, maar een weekje open laten staan van de fles doet ook wonderen. Maar dat heb je bij meer wijnen: een paar dagen lucht doet vaak wonderen voor de complexiteit. De 2016 is weer geheel anders, hier laat de druif zich van z'n zachte, ronde kant zien. Ook ruig en ook wat onbehouwen en mysterieus kruidig met rijp fruit. 2019 is net als 2018 een erg goed jaar geweest voor de Freisa, heel veel rijp en sappig fruit, kracht, rondingen en concentratie, ook die kenmerkende ruigte, maar dan wel mooi verpakt in de vlezige smaak. 2021: relatief licht jaar, heeft nog steeds ruige trekjes en is nog een beetje onverzettelijk. Minder vol en gespierd, wat ingetogener, meer elegant als je daarvan kunt spreken bij deze wijn, minder "oer", minder stoppels zeg maar. Pracht fruit en weer die Burlotto-elegantie. Bijzondere wijn. Ik kon maar heel weinig flessen kopen, kennelijk ontdekt de wereld ook deze wijn. het is niet anders, zolang er nog iets van is zou ik niet aarzelen. Ronald De Groot van het Nederlandse wijntijdschrift "Perswijn" vond onlangs dat men maar eens moest ophouden met die inheemse obscure druiverassen op te diepen en te herontdekken. Deze druiven zijn in de loop der jaren niet voor niets vervangen door veel betere moderne. In tal van gevallen heeft hij wel een punt, maar het is duidelijk dat hij de Freisa van Burlotto nog nooit is tegengekomen. Ik reken hem dit dan ook maar niet aan. © GoedeWijn.info |